Iedereen kijkt door een andere bril naar de wereld. Is de wereld een plek waar je gevaar loopt? Of is de wereld een plek vol interessante uitdagingen? Is er veel schoonheid te zien of juist veel lelijkheid? Zijn je medemensen goed of slecht?
Oudere mensen zien een andere wereld dan jongere mensen. Mensen met een Marokkaanse achtergrond hebben een andere wereld dan mensen met een Surinaamse achtergrond. Kleine mensen hebben een ander beeld dan grote mensen.
Hoe kijk ik naar mijzelf? En hoe ziet een ander mij? Wat ziet mijn kind als ik mopper op hem? Wat ziet hij als ik hem drinken inschenk? Wat ziet hij als ik hem knuffel? Hoe ziet degene mij die ik help? Hoe ziet degene mij die mij helpt? Hoe ziet de caissière mij? De leerkracht? Mijn moeder? Mijn vader? Mijn guru?
De rode draad: het beeld is vanuit elk perspectief anders en het beeld verschuift van moment tot moment. Mijn rollen, mijn taken, mijn buien veranderen voortdurend. Is het niet frappant dat we vasthoudend zijn aan een bepaald concept van de wereld, de ander, onszelf en ons best doen daar aan te voldoen? Terwijl er ontelbare snapshots te maken zouden zijn van ontelbare beelden. Het vinden van of voldoen aan een vaststaand beeld is onmogelijk in de voortdurende verandering van het leven. Laten we dat laten en vrij van oordeel leven.
En als je dan toch een beeld wil kiezen, dan dat van de meester, die het hart ziet, onvoorwaardelijk, onmetelijk en vol van potentie.
Коментарі